Beyitler

Akhenaton

Kainat sırrına ermek, yolu sırlı yerden geçer.
Çok az kişi bilir ammâ, kimbilir o da nerden geçer?

İmân, bir mıktanıs; çeker edep-erdemi,
İbâdettir bilinse, geçer ömrün her demi!

Gençliğinin kıymetini sen de gençsin, bilmezsin.
Hele belin bükülsün, “nerde gençliğim âhhh” dersin.

Gönlümde hicrânım, merhemsiz bir yara gibi.
Korkuyorum, bu dert benden gidecek uzak yere gibi.

Görene halk'tan görün; kalbin Hakk'la olsun!
Görenler 'bizden' desin, çözene bin aşkolsun!

Nasîbin, aşktan her cefâya katlanmaksa.
Eksik olsun gayrı bir milim aşk şu dünyâya!

Mâ'rifet, bir aynadır; seyredersin eşyâyı.
Bâzen farkedersin, eşyâ değil Mevlâ'yı!

Boşluklarda yürümek, en büyük muallâktır
Sen boşlukta yürürsün; boşluk, seni geri alır!

Bir mezâr kazılır, ölenin ismi konulur taşa.
Taş ne bilir adını, ister içinde 1000 yıl yaşa!

Allah'a kul-köle ol; nefseyse efendi.
Dünyâya gözü tok; var Allah'a dilenci.

Ömür, bir kor gibi; kısacık ve sönücü.
Bir rü'yânın sonunda, herkes O'na dönücü.

Rab'binin emrine bu cesârety, haddin neden?
Geçeceksin unutma, birgün sen de kabirden!

Kader'e boyun eğ, düşün HAKK böyle ister;
İtirâz etmeye bize söyle ne hak düşer?

Dünyâ serveti kapında râm olsa fayda ne?
Sultan olmuşsun dünyâ'ya, O istedi, sana ne?

Sevdâlar, çileler. O'nun yolunun bir yolu!
Çekenler bilir ki her çile, ümit dolu!

Gençsin, güzelsin. Böyle devam eder gençlik sanma!
Nefsinin tatlı sözüne, kanıp gidersin aldanma!

Böbürlenme insanoğlu, hayat uzun rü'yâdır!
Bu rü'yâda tek gerçek, o Yaratan Hüdâ'dır!

Dünyâ, bir elmadır, küçücük ve ömürsüz.
Belki sana hoş gelir, kanar gidersin yüzsüz.

Gül'ü gül eden, bazân bir bülbül olur.
Gül, bülbül olmasa, sadece adı gül olur.

Arayışın nedir bunca gerçek önündeyken
Birgün öleceksin de; peki bu nazın neden?

İnandım diyorsun da. Kalbin hiç öyle demiyor;
Dilin 'Allah' söylüyor, kalp gözün hiç görmüyor!

Allah'ım, ömrümü eğer hayırlıysa uzat!
Günâhsa her adımım, istemem bir gün daha yaşat!

Ramazan, 1997